Andito ako sa USA. Kasama ang aking pamilya. Nong kadarating lang namin dito, halos mabaliw ako. Walang katulong, walang kapitbahay na pwedeng istorbohin at hiraman ng toyo, at walang mapag-iiwanan ng mga bata kapag gustong manood ng sine o lumamyerda. Ipinangako ko sa sarili kong babalik din ako. To the tune of Gary V's "Babalik ka rin".
Fast forward ang mahigit isang dekada, natuto akong tumayo sa sarili kong paa. Nakaya kong buhayin ang aking mga anak na walang yaya. Natuto akong gawin lahat ng gawaing bahay at naging all-around: yaya, katulong, labandera, driver, accountant, negotiator at asawa. Lahat yon nagampanan ko kahit paano. Hindi perpekto pero okay lang.
Mahal ko pa rin ang aking bansang sinilangan. At sa aking pagtanda, balak kong doon manirahan. Sa ngayon, heto ako. Naninirahan sa bansa ng iba at nakikibagay sa mga naririto. Pero Pinoy na Pinoy ako. Sa isip, salita at gawa.
Sa mga susunod kong posts, magke kwento ako ng tungkol sa buhay naming mga Pinoy dito. Maaaring narinig nyo na. Pero magke kwento pa rin ako. Malay nyo, baka iba naman pala ang version ko.
Posts
2 comments:
wait ko ang upcoming stories mo tungkol sa buhay amerika!
thanks loren. stay tuned! :D
Post a Comment